Halk-eyledin bu cihânı,
Âmir ettin sen, insanı;
Sen mûhitsin cümle canı,
Hidâyet-eyle Allahım!
Kimisini ettin câhil,
Ağzındaki söyliyen dil;
Dinliyenler oldu kâmil:
Hidâyet-eyle Allahım!
Bâzısına verdin keder,
Bâzısına, içten haber;
Müsaadesiz, kim ne eder..
Hidâyet-eyle Allahım!
Senden gelir irfâniyet,
Anlamağe eder niyet;
Kimseye etme eziyet,
Hidâyet-eyle Allahım!
Hidâyetin gayetle bol,
Yalvarırım sen sâhib-ol,
Sen Hâkimken, ne eyler kul..
Hidâyet-eyle Allahım!
Bâzısına verdin zillet,
Eyyup gibi, çeşitli dert;
Sen var iken, neyler gaflet,
Hidâyet-eyle Allahım!
İstersen, bağlarsın aşka,
İnletirsin yaka yaka;
(Emre) bilmez senden başka,
Hidâyet-eyle Allahım!
Sen gafletten uyar Yârab!
Aç mührünü, duyar Yârab!
Bilse, sana uyar, Yârab!
Hidâyet-eyle Allahım!
Her hâllere sensin Kadir,
Her mekânda sensin Zâhir;
Şefkatinle eyle tâhir,
Hidâyet-eyle Allahım!
Zapteden: Ruşen Mirici
sa: 08:40
17.08.1966