Ateş çıkıyor âhımdan,
Alevlenir sanki bir kan;
Olurum bir (Celâl) yüzlü,
Arkasında durur (Rahman).
Gizlenir orda yüzümüz,
Perde altında gözümüz;
Et ile bu deri saklar,
Defîne olan: özümüz.
Yedi senede bir inler,
Can kulağı olan dinler;
Duyanlar ölüm mü bilir…
Kabûl-eder onu, Dilber.
Gören, bakar mı canına,
Kurulmuş dîn erkânına?
Gözgöze karşı gelirse,
Seyredemez dört yanına.
Ayrılamaz birtek izden,
Aşı alır bakan, bizden;
El kaldıramaz semâya,
İçen, bu tatlı denizden.
Ayıltmayan şarap, odur,
Mânâ söyler Kitap, odur;
(Emre) günâhı unuttu,
Akıl giyer; sevap, odur.
Bilmez (Sırât)ı, (Mîzân)ı,
Sâhibine verdi canı;
Kucakladı kollariyle,
Ayrılmanın, yok imkânı.
Zapteden: Müncibe Görgün.
22.10.960 Saat:21.20