Uyan gözlerim, uyan,
Her yanı sardı yılan;
Her deliğe el sokma,
Seni ısırır çıyan.

El sokarken iyi bil,
Görürsen, geri çekil
Rengini değiştirmek,
Kolayca olmaz kabil.

O, rengini beğenmiş,
Başına çıkarma iş;
Bu âlemde az kişi
Olabilmiştir derviş.

Gelir, rengine bakar,
Bakar da geri kaçar;
Nur alır, gösterirsin,
Döner, karanlık arar.

Karanlık, olmuş illet,
Çünkü kör ister izzet;
Gözüm! her gördüğünden,
Sen var da bak, al ibret.

Sakın ağına düşme,
Gafil olup görüşme;
Ekseri uyuz olur,
Çok bulaşır, sürüşme.

Sonra bulunmaz deva,
Deva, olmaz bedâva;
Dön, hakikat güneşi,
Senin yüzüne çava.

Mani olmasın Yâr’a,
Sadıktan çare ara;
Nâmerd eli değmesin,
Seni öldürsün yara.

Ölsen de etme minnet,
Bakar da eder hiddet;
Korken başına kakar,
Kaktığı olur illet.

Döner, başına kakar,
Yarana olur zarar;
Diliyle yılan gibi,
(Emre) kaç, seni sokar.

1.9.946