Kadifeden kesesi…
Burda tükettik sesi;
Âşıktan tükenir mi
Kâmillerin nefesi…
Âşık yokluğu giyer,
Kendinin olur her yer;
Kınanır mı âşıklar…
Yâr’ın sözünü eder.
Böyle okunur ilim…
Yanmıyan, olmaz sâlim;
Bu ateşe düşmeden
Vuslata sahiptir kim?..
Ateş olmadan hayat,
Çare yok, olmaz vuslat;
Bu ateşe düşenler,
Benlikten eder berat. (1)
Yan da yok olsun adın,
Kabul olsun muradın;
(Emre), sen bu benlikten,
Bırak ki, ne anladın?
Sahibine et teslim;
Bu âlemde kaldı kim?
Benlikte duranlara
Kur’an söyledi: zâlim.
Yan da benliği bırak,
Yere at, olsun toprak;
Haşredek tepelesin,
Bütün halk olan ayak.
Yok ol, benlikten kurtul,
Yürü de o Dostu bul;
Cânânı görmek için
Sen kendisine ol kul.
Çok şükür olduk ferah,
Nice zaman ettik ah;
Çok zahmet çektikse de,
Kabul eyledi Allah.
Yok olmak imiş usul,
Böylece açılır yol;
(Emre), seni unutsan,
Cânânın rahmeti bol.
20.11.944
(1) Berâet.