Al eline kalemi,
Yaz bakalım âlemi;
Gökten melekler gelse,
Bilmez benim hâlimi.
Bu bir gizli define,
Bize açıldı yine;
Bizdeki aşk ateşi
Acep nasıl söyüne. (1)
Yanar Âdem’den beri,
Gösteriyor cevheri;
Yabancılar bakarsa,
Yanar kalmaz eseri.
Bu ilim, bizden bize
Aslâ gelmiyor söze;
“Mâni”de gizlenirken, (2)
Yanınca çıktı yüze.
Görünüyor, çok şükür
Seni hiç göremez kör…
Âşık sükût etmeli,
Bu bir kanun: olmaz hür.
(Emre) etme âşikâr,
Görene gelir zarar;
Dilber senden kaçarsa,
Sen yetiş, aşka yalvar.
16.8.943
(1) Söyünmek = sönmek.
(2) “Mânâ” kelimesinin farisi şiveyle söylenişi; Leylâ’nın “Leyli” okunuşu gibi.