Yaz gelir de birgün, gülleri açar,

Görsem senin izlerini,
Dünya gibi dönmez, mekânımız var,
0

Yaz gelir de birgün, gülleri açar,
Bülbül feryâd eder: neylesin, nâçar…
Işık gelir ise, karanlık kaçar,
Devir âleminin, âdeti budur.

Karanlık hükmetmez, doğan bu güne,
Her çiçek medyundur, kendi köküne,
Aslını Bilenler, nasıl öğüne?..
Devir âleminin, âdeti budur.

Bilenler, aslına, yönünü döner,
Orada kaybolmak, bilinmez hüner;
Bu mânevî ışık, hiç nasıl söner…
Devir âleminin, âdeti budur.

İki âlemleri, eder istîlâ,
Zamânı gelmiştir, diyor: esselâ!
Emir almış, söyler, duyana, Mevlâ;
Devir âleminin, âdeti budur.

Mânen açılmıştır, diridir, solmaz,
Yerlere dökülüp, hiç toprak olmaz,
Fânî olmıyanlar, aslını bulmaz,
Devir âleminin, âdeti budur.

Kokusunu almak, istiyor gönül,
Almayınca etmez, gönül, tekâmül;
Geriden seyreder, neylesin bülbül,
Devir âleminin, âdeti budur.

Durmaz hizmet eder, ona Bahçıvan,
Nazarından verir, bitişene, can;
Solup da yerlere, dökülmez, (Emre)!
Nebat gibi değil, gülerek açan.

Zapteden: Vasfiye Değirmenci
Saat:01.20

17.11.1952