Karanfilin beyazı,

Benimdir her irâde,
Yine aşıyoruz, nice yokuşu,
0

Karanfilin beyazı,
Kokuyor bâzı bâzı;
Su ile gün görmezse,
Bükülüp eder nazı.

Yere eğilir boynu,
Çıkarır çok oyunu;
Dört unsurdan yaratmış,
Kokutur, Cânân onu.

Yaprakları var, yeşil,
Her boya ayrı değil;
(Emre) onu öğmeğe,
Yana yana döker dil,

Yanında açılmış gül;
Ona da diyor bükül!
Bakıp da açılınca…
Gülüp ağlıyor bülbül.

Çıkarır tatlı lisan,
Dinliyen alır ihsan;
Eğer fedâ, âşıksa,
Anca kokular insan. (1)

Çünkü o çekti emek,
Çekerek dedi: Çiçek;
(Emre) Hizmet edince,
Nasîbi oldu görmek.

Zapteden : Selim Akgül
Saat:9.50

(1) İnsan, o kokuyu, ancak O’na âşık ve fedâ olursa koklıyabilir.

Not: Bu doğuş, otomobilde, Antakya yakınlarında doğmuştur. 22.8.1953