Yüzüne bakınca, yaktın, kül ettin,

Benim Mürebbîm, (İnsan)dır,
Durmadan artıyor, dünyânın tadı,

Yüzüne bakınca, yaktın, kül ettin,
Dikenler üstünde açan gül ettin;
Gözlerimin yaşı, akar kalbime,
Hayatlar besleyen, büyük göl ettin.

Arzûlarım bitti, emelim sensin,
Gözyaşımı silen, bu elim sensin;
Hayattan, memattan, yoktur düşüncem,
Diri olmak için, ecelim sensin.

Gönlümün içinde, kalmadı arzû,
Değil külliyeti, birtek bir tozu;
Aşkıyın ceryânı, eyledi kurban,
Kapında bekleyen, oldum bir kuzu.

İkrârı, eyledim, (kaalûbelî)den;
Arzûlarım böyle, tâ ezelînden;
Sana tutulalı, farkım kalmadı
Sokaklarda gezen, mecnun, deliden.

Hâlimi bilmiyen, dil ile taşlar,
Acıyı bildirmez, o hilâl kaşlar;
Bilirim, fedâdır, senin yolunda
Adedi bellisiz, nice bin başlar…

Yönünü dönmüştür, cansız iskelet,
Yalvarıp isterler gözünden himmet;
(İsmâil Emre)yi attın ateşe,
Durmayıp yanarken, diyorsun: seyret!

Teype alınmıştır.
Saat:15.00


14.5.1959