Yârâb! aşk neye benzer…

Yüzüne tuttum huzûr,
Oturunca ben yanına,

Yârâb! aşk neye benzer…
Durmaz, gönüller gezer;
Zerre ile, kül ile,
Kanı can ile özer.

Açar Hak esrârını,
Seyrettirir Yârini;
Nice sultan olanın,
Yakar bütün vârını.

Ateş verir tahtına,
Ulaştırır Rahmâna;
Vücûdu görünmüyor,
Hâkim iki cihâna.

Durmayıp eder cevlân;
Onun merkezi: İnsan;
Bildi (İsmâil Emre),
Canını etti kurban.

Zapteden: Hatice Tutum, Kadriye Darendeli
Ankara, Saat: 22.15


29.11.1958