Taksimde böyle düşmüş,
(Emre) Dostla görüşmüş;
Uykudan uyanınca
Böyle görüldü bu düş.
Dersem kimse yoramaz,
Bu illere varamaz;
Bu bir aşk ilâcıdır,
Her yaraya yaramaz.
Gönül derdine konur,
Eğer kalmazsa onur;
Gönül şifa bulursa
Her yanından doğar nur.
Cihanı görür berrak,
Bu işe kadirdir Hak;
Bu bir irfan ağacı,
İnsan varlığı yaprak.
Aşktır orada meyva,
Her kuş yapamaz yuva…
Zümrüt anka kuşunu
Herkes çıkamaz ava.
Konar gönül dağına,
Bahçesine, bağına;
(Âşık Emre) tutulmuş
Bu kuşun tuzağına.
21.11.1944