Şükürler olsun Hakka,

Vakıt gelse bu âlemden savuşsam,
Dost! senden budur recam:

Şükürler olsun Hakka,
Devlet verdi âşıka;
Devleti bulan âşık,
Canı verir mâşûk’a.

Hakka bakar, dirilir,
Devlet ona verilir;
Bütün benlikler gider,
Ona bu hâl bilinir.

Tarifi değil mümkin,
Mâşûka verir izin;
Bu hâle gark olanlar,
Görür, olurlar emin.

Emin olmaz görmeden,
Verilmiyor bilmeden; (1)
Maşuk yüzü görülmez
Bu aşk tamam gelmeden.

Bizlere bir hâl lâzım;
Sevilmelidir ölüm;
Kur’anda demedi mi:
Âşıka doğru yönüm…

Hakka yön döndermeli,
Varlığı göndermeli; (2)
Sade ilmle olmaz,
Hak aşkını vermeli.

Her hâl boşlanmayınca, (3)
Aşka haşlanmayınca,
(Emre), âşık olmazsın
Rabbin hoşlanmayınca.


(1) Bilmeden izin verilmiyor.
(2) Varlığı atmalı.
(3) Boşlanmak = terk edilmek. 29.7.1944