Senindir bütün hüküm,

Düzmek lâzım arayı, (1)
Ölüyü ziyaret eder dirisi… (1)

Senindir bütün hüküm,
Dirilik, hem de ölüm;
Senden gayri bulmadı,
Çok aradı bu gönlüm.

Vardı da oldu teslim,
Bulunca, oldu salim;
Bilinmez bu hâl nedir?
Anlıyor (kalbi selim).

Bulmadan etmez karar,
Ruhsat verdin sen Gaffar!
Biz can içinde bulduk,
Bilmiyen, taştan arar.

Gönül, kendinde buldu,
İki cihana doldu;
(Emre) seyran edince,
Kendisinde yok oldu.

Namrun:


22.9.1950