Senindir bütün hüküm,
Dirilik, hem de ölüm;
Senden gayri bulmadı,
Çok aradı bu gönlüm.
Vardı da oldu teslim,
Bulunca, oldu salim;
Bilinmez bu hâl nedir?
Anlıyor (kalbi selim).
Bulmadan etmez karar,
Ruhsat verdin sen Gaffar!
Biz can içinde bulduk,
Bilmiyen, taştan arar.
Gönül, kendinde buldu,
İki cihana doldu;
(Emre) seyran edince,
Kendisinde yok oldu.
Namrun:
22.9.1950