Ninni deyim, uyu, benim Halilim!

Konuya komşuya, sen ettin ibret,
Ben bir bâde içtim, Yârin elinden,

Ninni deyim, uyu, benim Halilim!
Methe kâfî değil, söyleyen dilim;
Yüzünü görünce, etmez hareket,
Bütün âzâlarım, ayağım, elim.

İlim kâfi değil……………………………
Bilen, ârifim! der, olur aşka kir;
……………………………………………….
……………………………………………….

……………………………………………….
……………………………………………….
……………………………………………….
……………………………………………….

Dışarda değildir, saltanat onun,
Semâya çıkaran, (Burak), at onun;
Îçi umman gibi, diliyse, sükût,
Cümle devlet onun, ger afat onun.

Eğer ister ise, eyler hidâyet,
Ondan gıdâ alır çeşitli millet;
Oturduğu saray: Gönül Bahçesi;
Göze göstermeyen: illetle zillet.

Kendi bir Mevlâdır, âdeme benzer,
Cevlân eder göğü, berâber gezer;
Gaflet ile baksan: sanki budala,
Bilinmedik sırrı, her şeyi sezer.

(Emre), anlayınca, eğmiştir boyun,
Kurbân-olmak için olmuştur koyun;
Korkar ben! demeğe, külliyyen fânî;
Varlıkla giderse, çıkar bir oyun.

Zapteden: Şenol Gülderen
Namrun, Saat:13.45


11.8.1958