Nereye gidersem, berâber başım,

Bâzâr-ı âlemdir: sanki bir mahşer…
Gözlerim, gözlerim, açar gözünü,
0

Nereye gidersem, berâber başım,
Benden ayrılmıyor, bu can yoldaşım;
Gönlüm meyhânedir, içerim bâde,
Kanımdan yapılmış, mezeyle aşım.

Doldurup içerim, yürek: kadehim,
Her dem eksilmiyor, of ile âhım;
Affoldu suçlarım, mahmûr olunca,
Kendisine geçti, bütün günâhım.

Berâber olunca, kalmadı sitem,
İster medhetsinler, isterlerse zem;
Uçmak kapıları, açıldı bana,
Gül bahçesi oldu, yedi cehennem.

Dört yanımda hûri, durmaz dolanır,
Âbıhayat ile, gülü sulanır;
Gözümün önünde, kalmadı bulut:
(Nurdan olan Rahmet), nasıl bulanır…

Ayrı zannederdim, gözümde ışık,
Damarımda gezen, kana karışık;
İrâde bitince, söylüyor (Emre),
Duyanlar taşlasın; çünkü alışık.

Zapteden : Fuzûle Emre
Saat:9.15

26.10.1953