Nereden çattık buna…

Gösterelim İsmâil’i:
Kulu yaratırken, bir hâl verilmiş:

Nereden çattık buna…
Gözü var, sanki suna;
Aç perdeni, görelim
Hepimiz kana kana.

Dış görünür, bakınca,
İçinde gizli gonca;
Gözündeki yazıyı
Okuyamaz bir hoca.

Yazmış Mevlâ kalemi,
(Aşk)ı ile (elem)i;
Kendisinden geçirir,
Görünürse, âlemi.

Gördük, ne etti bize:
Yaktı, çevirdi köze;
İstiyene söyleriz:
Kül ol da bize benze!

Yürek acısıyız biz,
Soldu, kalmadı beniz;
Akılla anlaşılmaz,
Bize âit, rengimiz.

Bu oyun sürdü uzun,
Kolumuz, oldu yorgun;
Torununun gözüne
(Emre) olmuştur vurgun;

Zapteden: Vasfiye Değirmenci, Selim Akgül, Ekrem ve Mehmet Özhatay.
Saat:19.30


2.2.1954