Ne güzeldir bu insan…

Bu ateş bitmez oldu,
Neler eyledi o Yâr…

Ne güzeldir bu insan…
Tamamdır, yoktur noksan;
Kendisine edilmiş,
Bilirse, bu aşk, ihsân.

Eğer isterse şeref,
Eder her şeyi telef;
Yârabbî, seni bilen,
Etmez hüzünle esef.

Nesine gerektir şan,
Kendine verilen can…
Bir varlık düşünemez
Bu sevdâya tutulan.

Konuşamaz başka söz,
Yüzüne dikilir göz; (1)
Denen mağriple maşrık,
Ona görülür dümdüz.

Bugün, görülür mahşer,
Geride kalır bu şer;
Gökten mânâ güneşi,
Gözler önüne düşer.

Onunla dolar gönül,
Açar hiç solmaz bir gül;
(Emre)! kokuladınsa,
Sen dirildin, durma, gül.

Zapteden: Dr. Çakmak, Süleyman Özsarı.


(1) Senin yüzüne.

Not: Bu doğuş, Emre’nin torunu küçük İsmail hoppalada oynarken doğmuştur.