Meydana çıktın, Nihân!
Nûr-oldu iki cihan;
Görünür, ayrı değil,
Hareket eden: Bir Can.
Bize bağlı her ucu,
Nice feleğin burcu;
Gören göz seyrân-eder,
Eğer görmezse suçu.
Seyreder gönülleri,
İçindeki gülleri;
Âşıka nasîb-etmiş
Bütün tenezzülleri.
Giriliyor oradan,
İçinde dolu ihsan;
Seyret, Dünyâ Güzeli:
(Aşka bürünmüş insan).
Doğar Mânevî Güneş,
Bulunur mu ona eş;
(Emre)! hazm-et benliği,
Var da ona sen, birleş.
Yapış da- olur kısmet-
O da eylesin himmet;
Benlikte kalır isen,
Seni de boğar kesret.
Zapteden: M. Görgün, Ş. Kutkan.
Namrun, Saat:18.24
4.8.1963