Kimseyi etme tayip,

Yaradan! eyle himmet,
Bizde nice haller var,

Kimseyi etme tayip,
İsmin olmasın gaip;
Bu cihanın içinde
Bir şeye olma sahip.

Yoktur bir şeyin dibi,
Onların var sahibi;
Canın üstünde iken
Ol kara toprak gibi.

Kendini bir toprak bil,
Bir varlık senin değil;
Bu ibreti gören göz,
Perde tutunmuş yeşil.

Doğmuş iken âfitap,
Görmez, tutunmuş nikap;
Senden sana söylenen…
İyi duy, sana hitap.

Bana bir haldir lüzum
Ağyara bakar gözüm;
Hak hikmeti gösterir
Semada gezen nücum.

Gösterir Hak hikmeti,
Sen seyr et, al ibreti;
Dosta davet ediyor
Yetmiş iki milleti.

Gözlerini aç da bak,
Hepsini de mukit Hak;
Gafletten çabuk uyan,
Seni yemeden toprak.

Deşilmiş, hazır çukur,
Seni gözleyip durur;
Her yerde âşikârken,
(Emre), göremez mâzûr. (1)


(1) Mâzur = kör. 17.11.945