Kalktı pantolu düşük,

Yanar, kim âşık olur,
Seyret sudan sarhoşa, (1)

Kalktı pantolu düşük,
Hem yüzleri bürüşük;
Benliği terkedince
Olmuş Hakla görüşük.

Aşk gidince oldum taş,
Yanıyorum, aşk! ulaş,
Bizlere hazır olmuş,
Görünce zehirli aş.

Gayet acı, yenilmez,
Yiyen, kendini bilmez;
Bu, bir ateşten gömlek,
Yanmayınca giyilmez.

Her gördüğün yanamaz,
Bu söz gelir ona naz;
Bu aşka yanmıyanın
Sen adını yoğa yaz.

Daim yanıyor mertler,
Ateşten gelir bider (1)
Cânân aşkı vermezse,
Acep bu (Emre) nider… (2)

Aşk gelmezse olur lâl,
Aşk gelirse söyler bal…
Ruhum Dosta ulaştı,
(Çâr unsur)! burda kal.

Burda kalan bu beden,
Ruhumdur Dosta giden;
Benimle bile (3) gider
Ettiklerimi eden.

Benliklerim oldu kum,
Ondan ayrıldı ruhum;
Dost yüzünü göreli
Ondan ayrı dururum.

Giysek ateşten gömlek,
Kabul olur her dilek;
Cânân! sen aşkını ver
Seyredip seni bilek. (4)

Kimler ki seni bilse,
Görür gözünü silse;
Bir daha hiç uyumaz,
Kendi kendini bilse.

Uyan sen (Emre), uyan,
Kurtulur sözü duyan;
İmdad eyle Sultanım,
Seninçin oldum üryan.

27.9.942


(1) Bider = tohum; arapça “bizr”in türkçeleşmişi.
(2) Nider = ne eder, ne yapabilir mânasına.
(3) Bile = beraber.
(4) Bilek = bilelim.