Kadifeden mendilim

Benim sevdiğim Dilber,
Hacıbaba taralelli (1)

Kadifeden mendilim
Yine aşk oldu dilim;
İçimdeki ateşten
Acep âgâh olur kim?

Biz bakarız denize,
Dalgası çıkar yüze;
Biz dalgayı görürken
Dibi görünmez bize.

Görünür dalga gibi,
Dalgayı yapar dibi,
Böylece gark olunmaz
Bitirmeden mektebi.

Yanarız, görürler hor,
Âgâh olanlar okur:
Halimizi bilenler,
Başını meydana kor.

Bilinmez bu başınan, (1)
Nefisle savaşınan; (2)
Bizi nasıl anlasın…
Bilmez aklı kaşınan.

Ateş versek akıla,
Yapışmasak bir kıla… (3)
(Emre), Hakka teslim ol,
Müşkillerin hallola. (4)

Hallolmayınca müşkül,
Varlık olmayınca kül,
Ne kadar tamir etsek,
Gönülde açılmaz gül.

Açılıp sana kokmaz,
Açılmıya bırakmaz;
Gül koklamak istiyen,
Başka çiçeğe bakmaz.

Çalış, gönüle gül ek,
Dibinden otları çek;
Seyret, gül yetiştiren
Nasıl çekmiştir emek…

Âşıka kokar güller,
Boşa bakar bülbüller; (5)
Gül, sadık âşıkındır,
Boşuna bakar eller. (6)

Âşık bakar tadına,
Kavuşur muradına;
Açan gül, sahibinin
Razıdır feryadına. (7)

Feryada olan razı,
Eder, alır murazı;
(Emre)yi meftun etti
Açan gülün beyazı.


(1) Bizde bu baş, yani bu akıl varken o hale akıl erdiremeyiz. Başınan = baş ile, başla.
(2) O hâli ancak nefsimizle savaşırsak anlıyabiliriz. Savaşınan = savaşla, savaş ile.
(3) Akıl diye bağlandığımız şey, bir kıl kadar ehemmiyetsiz ve zayıf bir şeydir.
(4) Hallola = halledilsin.
(5) Boşa = boşuna.
(6) El = başkaları, yabancılar.
(7) O, kendi sahibi, efendisi tarafından gelecek bir dert yüzünden feryat etmeğe razıdır. 23.1.1945