Her gördüğün bütün Nakkaş.

Gelirse Yâr’ın kokusu,
Seni bildim Âdem atam,

Her gördüğün bütün Nakkaş.
Bildim deme, atarlar taş,
Kimse ile etme savaş.
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Dünyayı ko, Hakka yaklaş,
Geri kalma, çabuk ulaş,
Kâmil boyasına bulaş,
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Ağla, arkasında dolaş.
Dolsun gözün kan ile yaş;
Kaçsın diye o atar taş.
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Darılma sen, hiç çatma kaş,
Sabreyle, aklına sarmaş,
Sen ol koyunlardan yavaş
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Uslu dur, öğretir hüner,
Öğrenenler Hakka döner,
Nefsinin üstüne biner…
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Mazlûmlara eder rahmet,
Kur’anda söylemiş Ahmed,
Âşıkta olmaz cehalet.
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Eğer sende varsa iman,
Hak sözüdür sözüm, inan.
İnsan dilidir tercüman…
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Kur’anda hiç olmaz hatâ,
Âşıklar o yolu tuta;
Bu aşk hiç gelmez kıymata. (1)
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Âşık bildi, zevka daldı,
Dalmışlardan ibret aldı.
Bu bir bilinmedik faldı…
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

Kim ki anladı bu falı,
Affolundu her vebâlı (2)
(Emre), bilen, yer bu balı…
Zevka dalmak ister isen,
Rahat kalmak ister isen.

30.10.942


(1) “Kıymete”nin halk ağziyle söylenişi.
(2) “Vebâli”nin halk ağziyle söylenişi.