Hatırıma geldin, durdu dimâğım,

Devr-eden iki cihan,
Seni gören, olur hacı;

Hatırıma geldin, durdu dimâğım,
Hareket etmiyor, iki ayağım:
Karşıma gelince, tebessüm yüzün,
Deprenmez oluyor, dilim, dudağım.

Gözlerim görmüyor, altı bucağı,
Ben gaaib-eyledim, vâdiyi, dağı;
Ateşin eritti, zerre kalmadı,
Muhâfaza eden kalbimin yağı.

Seherde görülen, acep, düş müsün?
Gönlümün içinden, sen eyledin ün;
Gözlerinden çıkan parlak ışıktan,
Karanlık oluyor, bu ay ile gün.

Acep melek misin, bir ihsan mısın?
Onlara gizlenmiş sâf insan mısın?
Kirpiğin yazıyor, benim kalbime,
Kimseler duymayan bir lisan mısın?

Burnuma kokarsın, acep gül müsün?
Karşısına geçmiş, sen, bülbül müsün?
Etler ile tenden, gülersin bana,
Nurlardan işlenmiş, örten tül müsün?

Senin için (Emre), kapını bekler,
Acı feryâdına, ağlar melekler;
Eğer bu aşkından, helâk-olursa,
Ateşlere yanar, açan çiçekler.

Yarattığın cihan, olur bir harap,
Akıllar mat-olur, okunmaz kitap;
İşittik vâdettin: Bir âşık kulun,
İki cihânını hep eyler türab.

Zapteden: M. Görgün, Ö. Altınören.
Namrun, Saat:12.00


15.7.1960