Haktan ayrı mı insan…

Dost! senden budur recam:
Açılmış çeşit çeşit,

Haktan ayrı mı insan…
“Ben!” dese olur şeytan;
Bu söz (Kur’an)dan gelir
Sâde demez bu lisan.

Yokluk istiyor Rahman,
Tasdik ediyor dehân; (1)
Kulağını iyi ver,
Kurtulur sözü duyan.

Duy da benlikten kurtul,
Allah Hâlik, (2) biziz kul;
Bu nizam hiç bozulmaz:
Doğruyadır bu usul.

Hakka ulaşır doğru,
Yolda dolaşır uğru; (3)
Bu hikmeti duyanın
İliği olur kuru.

Çalış, gafletten uyan,
Kurtulur sözü duyan;
Ne anladın benlikten,
“Ben!” diyen kalır yayan.

Aşkın nârına dayan,
Yakınca seni, uyan;
Gözünü aç, iyi bak,
Sen ebedî ol hayran.

Tarif ediyor Kur’an,
Duyana olur ihsan;
Bu sözü duymıyana
Hakikat, olur zindan.

Çok tatlıdır hakikat,
Biçilmez ona kıymat;
Kur’an tarif ediyor,
Uydun ise, “doğru hat”. (4)

Daima ordan yürü,
Canını orda sürü;
(Emre), gözlerini aç,
Hak sevmez mânî körü. (5)


(1) Dehan = ağız.
(2) Halk eden yaratan.
(3) Uğru = hırsız.
(4) Sırat-ı müstakim.
(5) Manevî körü. 22.7.1944