Gül yüzlerin gülüstan,

Aldanma fânî cihâna,
Benim zannettiğin, bir hicret yurdu;

Gül yüzlerin gülüstan,
Fedâ olmuş nice can…
Saçıyın bir teline
Çok âşık, olmuş kurban.

Açılmamıştır dudak,
Deprenememiş ayak;
Aşkıyın hazînesi,
Gözünden yapmış kapak.

Sabırlar tükendi, aç!
Zuhûr etti ihtiyaç;
O mahmur bakışına,
Nice can, oldu haraç.

Bulunmadı müşteri,
Görmedi sen Dilberi;
Seni methetmek için
Birçok yüzüldü deri.

Yüzüldüler taş ile,
Nefisle savaş ile;
Yanına yaklaşılır
Fedâ olmuş baş ile.

Öyle aldılar gülü,
Şen ettiler o Gönlü;
Yatıyor yollarında
Şehîd olmuş çok ölü.

Ruhları olmuştur şâd,
Çünkü almışlar murad;
Bildi, fedâ eyledi
(Emre): muvakkat hayat.

Zapteden: Ekrem ve Mehmet Özhatay.
Saat: 19.32 – 19.44


9.4.1954