Gül yüzlerin gülüstan,
Fedâ olmuş nice can…
Saçıyın bir teline
Çok âşık, olmuş kurban.
Açılmamıştır dudak,
Deprenememiş ayak;
Aşkıyın hazînesi,
Gözünden yapmış kapak.
Sabırlar tükendi, aç!
Zuhûr etti ihtiyaç;
O mahmur bakışına,
Nice can, oldu haraç.
Bulunmadı müşteri,
Görmedi sen Dilberi;
Seni methetmek için
Birçok yüzüldü deri.
Yüzüldüler taş ile,
Nefisle savaş ile;
Yanına yaklaşılır
Fedâ olmuş baş ile.
Öyle aldılar gülü,
Şen ettiler o Gönlü;
Yatıyor yollarında
Şehîd olmuş çok ölü.
Ruhları olmuştur şâd,
Çünkü almışlar murad;
Bildi, fedâ eyledi
(Emre): muvakkat hayat.
Zapteden: Ekrem ve Mehmet Özhatay.
Saat: 19.32 – 19.44
9.4.1954