Gözüm duş oldu kaşa, (1)

Dosttan içtik şerbeti,
Oynarız aşk gelince,

Gözüm duş oldu kaşa, (1)
Yaşa Cânânım, yaşa…
Ben vârı terkedince
Beni çıkardı başa (2)

Dost bana verdi izin,
Gözüme sürdüm tozun;
Canım, sen göreceksen
Sen de şehirde gezin.

Lâzım değildir sırat,
Vücudu eyledik at;
Şehire gitmek için,
Kendini görene sat.

Biz eriştik görene;
Aklını ver bilene.
Kim şerbetten içerse
Dilerim o da kana.

Oralarda ben yattım,
Ağıyı bala kattım,
Bildim, iki cihanı
Aldım, bir pula sattım.

İçmeliyiz biz ağı,
Şen olsun gönül bağı;
Dost yüzünü görenin
Eridi yürek yağı.

Çaldık vücut defini,
Gördük Hak hedefini;
Ben bedeni öldürdüm,
Gelin sarın kefeni

Bulduk gönül erini,
Feda etmiş serini…
Mezarımı yuka yap (3)
(Emre) sevmez derini.


(1) Duş olmak = rasgelmek
(2) Başa çıkarmak = Sahili selâmete ulaştırmak, muvaffakıyetini temin etmek.
(3) Yuka = derin olmıyan; “yufka”dan muharref.