Gözüm duş oldu kaşa, (1)
Yaşa Cânânım, yaşa…
Ben vârı terkedince
Beni çıkardı başa (2)
Dost bana verdi izin,
Gözüme sürdüm tozun;
Canım, sen göreceksen
Sen de şehirde gezin.
Lâzım değildir sırat,
Vücudu eyledik at;
Şehire gitmek için,
Kendini görene sat.
Biz eriştik görene;
Aklını ver bilene.
Kim şerbetten içerse
Dilerim o da kana.
Oralarda ben yattım,
Ağıyı bala kattım,
Bildim, iki cihanı
Aldım, bir pula sattım.
İçmeliyiz biz ağı,
Şen olsun gönül bağı;
Dost yüzünü görenin
Eridi yürek yağı.
Çaldık vücut defini,
Gördük Hak hedefini;
Ben bedeni öldürdüm,
Gelin sarın kefeni
Bulduk gönül erini,
Feda etmiş serini…
Mezarımı yuka yap (3)
(Emre) sevmez derini.
(1) Duş olmak = rasgelmek
(2) Başa çıkarmak = Sahili selâmete ulaştırmak, muvaffakıyetini temin etmek.
(3) Yuka = derin olmıyan; “yufka”dan muharref.