Görünürsün âşikâr,
Âşıklara olur kâr;
(Emre) gibi yanana,
Güzel, yüzünü açar.
Görünce solar beniz,
Beni seyreyleyin siz;
Her âşıkları yıkar
“Kemâl” denilen deniz.
Bu su âşıkı yıkar,
“Âdem” ağzından akar;
O deniz gayet berrak,
Seyreyleyin, sanki kar.
Yıkananlar, tutmaz kir,
Onu görür mü münkir;
Eğer sen de âşıksan
Soyun, bu denize gir.
Gir, yıkan, sen ol temiz,
Çok zaman yıkandık biz;
Ârif isen iyi bak,
Bu denizde olmaz iz.
Bu denizde yok dalga,
Yıkanan gider Hakka;
Yıkanan, Dosta gider,
Temiz ol ki Dost baka.
Sen bir daha kir tutma,
Bu denizi unutma;
Ben sana şarap verdim,
Başka bir elden yutma.
Hiç geçer mi her ele…
Sen iyi iç, aşk gele;
(Emre) sarhoş olunca,
Yine tutuldu sele.
20.2.1944