Görünürsün âşikâr,

Âşıklar oynar böyle,
Yarabbi, bu dert nedir,

Görünürsün âşikâr,
Âşıklara olur kâr;
(Emre) gibi yanana,
Güzel, yüzünü açar.

Görünce solar beniz,
Beni seyreyleyin siz;
Her âşıkları yıkar
“Kemâl” denilen deniz.

Bu su âşıkı yıkar,
“Âdem” ağzından akar;
O deniz gayet berrak,
Seyreyleyin, sanki kar.

Yıkananlar, tutmaz kir,
Onu görür mü münkir;
Eğer sen de âşıksan
Soyun, bu denize gir.

Gir, yıkan, sen ol temiz,
Çok zaman yıkandık biz;
Ârif isen iyi bak,
Bu denizde olmaz iz.

Bu denizde yok dalga,
Yıkanan gider Hakka;
Yıkanan, Dosta gider,
Temiz ol ki Dost baka.

Sen bir daha kir tutma,
Bu denizi unutma;
Ben sana şarap verdim,
Başka bir elden yutma.

Hiç geçer mi her ele…
Sen iyi iç, aşk gele;
(Emre) sarhoş olunca,
Yine tutuldu sele.


20.2.1944