Göründü, oldu ayân,
Dayan yüreğim, dayan!
Kupkuru taşa benzer
Sana aşkı olmayan.
Varıp yakın olsa kul,
Biter ibâdetle yol;
Farkı kalır mı senden?
Biliriz, bu hâl makbûl.
Ne devlet verdin kula:
Senin ile bir ola;
Misâl budur görene:
Denize düşer damla.
Ayrılmaz birbirinden,
Yukasından, derinden; (1)
Cemâlin görünüyor
Âşıkların pîrinden.
Görülüp bakan sensin,
Aşk verip yakan sensin;
Kaşıyın kancasına,
Sevdirip, takan sensin.
Sensin, sen seni öven,
Muhabbet ile döven;
Çok şükür ki anladın,
(Emre)! sen yaslan, güven.
Her hâlin Ona mâlûm,
Kulunu etmez mahrum;
Gurûru olan bilmez,
Ona sevilen: mazlum.
Zapteden: Müncibe ve Fehmi Görgün, Kemâl Gökçe.
Saat:21.20
(1) Yuka = Derin olmayan, sığ. 11.2.1963