Gönlüme girince, vatanım sensin,
Beni kucaklayıp, yatanım sensin;
Çok şükür ki, sevdin, beni çıkardın,
İki ellerimden tutanım sensin.
Yaprağı dökülmez çiçeğim, sensin,
Dâim seni senden dileğim, sensin;
Yerde, gökte değil, benim yanımda,
Rûh-u lâtif olan meleğim sensin.
İçinde gezdiğim cennetim, sensin,
Nûr ile bezenmiş ziynetim, sensin;
Ben beni unuttum, görürüm seni.
Yıkılıp gitmeyen devletim sensin.
Vücûdumu saran damarım, sensin,
Eti bozulmayan korkarım sensin;
Dilimden söyleyen, gözümden gören,
Seni bende dâim ararım, sensin.
Ayrılmak bilmeyen yoldaşım, sensin,
Felekler sakalayan bu başım, sensin;
Görmezsem ağlarım, kimse bilemez,
Kalbime damlayan gözyaşım, sensin.
Tecellî eyleyen kısmetim, sensin,
Darlara düşünce, himmetim sensin;
Âşikâr-etmişken her seyrânımı,
Nokta-i Vâhidim, Vahdetim sensin.
Ateşlerde yandım, bir külüm, sensin,
Hazîneler dolu bu gönlüm, sensin;
(Emre), oldu bir gül, yere dökülmez.
Karşısında öten bülbülüm sensin.
Zapteden: Müncibe Görgün.
Düzce, Saat:11.00
30.12.1960