Gel, gör, beni aşk neyledi…

Seni diri tutan, güllerde midir?
Mevlânın takdîri, en büyük kader;
0

Gel, gör, beni aşk neyledi…
Derdime devâ söyledi;
Büktü benim bu belimi,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Ondan oldu benim aşım,
Derd elinde, o, yoldaşım,
Birleşmiştir mânâ başım,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Her dillere, o taşlattı,
Düşüp, yanmağa başlattı,
Aşkın oduna haşlattı,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Yelde uçan toz eyledi,
Suda donan buz eyledi,
Denizlerde tuz eyledi,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Acı, tatlı söz eyledi,
Dâim ağlar göz eyledi,
Tefekkürlü yüz eyledi,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Yüreğime ateş koydu,
Ciğerime baktı, oydu,
Üryân eyledi de soydu,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Diken eyledi güllere,
Karıştırdı her küllere,
Taşlattı cümle dillere,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Düşünce, beni şaşırdı,
Kaynattı, dahî taşırdı,
Benlik dağını aşırdı,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Zindan oldu tatlı hayat,
Verdirmedi bana kıymat,
Lûtufken, göründü afat,
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Ne eyledi bu (Emre)ye…
Yanar şükür! diye diye,
Yandı, benzedi gölgeye;
Gel, gör, beni aşk neyledi…

Zapteden: Rûşen Mirici
Saat: ?

3.3.1956