Durmadan döner devran,

Bakışın uçan bir kuş,
Seyreyleyen gözlerin,
0

Durmadan döner devran,
Ne zaman var, ne mekân…
Dünyâ, benzer fenere,
İçinde yanar (İnsan).

Her yere yapar ışık,
Onu seyreyler, âşık;
(Rahmeten lil’âlemîn):
Her yüzlere bulaşık.

Affeder bütün suçu,
Şavka boyar her burcu;
Bir ucu kendindedir,
Bize bağlı bir ucu.

Yaklaşınca yanına,
Tutulduk ceryânına;
Kim ki döner yüzünü,
Karışıktır kanına.

İşte bu, kâmil îmân;
Arkasındadır (irfan);
Varıp temâs-etmeyen,
Âdeme benzer hayvan.

Benzemiştir her dîne,
Geziyor döne döne;
Bu (Emre) âh edince,
Delîldir, düştü öne.

Zapteden: Emine Başman.
Namrun, Saat: ?

15.4.1960