Dost! senden budur recam:

Dost! senden budur recam:
Aşka olmasın hitam…
Niçin yüzünü döndün?
Sevdiğim midir hatam?..

Yoktur bu aşkın ucu,
Ateş oldu dört burcu…
Yananın af oluyor,
Bütün ettiği suçu.

Cânânım! beni et af,
Ateş oldu “Kûh-i Kaf”;
Vücudum küle kesti, (1)
Bana eyleme insaf.

Her yanım kesse küle,
Yanarım güle güle;
Her canlar benim olsa,
Senin yolunda öle… (2)

Ölürsem, gözüm bakar.
Ben ederim iftihar;
Bu recamı kabul et,
Aşkın durmadan yakar.

Bu söz bilinmez, mânâ (3)
Gözüm yüzüne kana; (4)
Gözümün yaşı ile
Kirli yüzüm yıkana (5).

Yak da kalmasın kiri,
Beni bırakma geri;
Ben gönlümde tutarım,
Cânânım, sen Dilberi.

Gönlümü ettin viran,
Yıktın, eyledin ihsan;
Bu (Emre) nin muradı,
Senden dileği: derman.

(1) Vücudum baştanbaşa kül oldu.
(2) Ölsün.
(3) Bu söz manevîdir, esrarlıdır, onun için bilinmez.
(4) Baksın.
(5) Yıkansın. 22.7.1944