Doğuşlar 2

Bu dünyâ bir konak imiş,Muvakkat bir durak imiş;Her gelenler konar, göçer,Takdîr-eden, hep Hak imiş. Her gelen, bırakır eser,Hakîkati desen, küser;(Hayat benim!) diyen gaafil,Burada yel gibi eser. Gönül! dinle, çabuk uyan,Çürüyor nefsine uyan;Sen de onlar gibi olma,Ebed Sağ Kalana dayan. Hani bahçelerle bağlar?Benim! deme, seni bağlar:Senden doğan, hem doğuran,Ölürsen, muvakkat ağlar. […]

Güvenilmez, zâlim nefse uyan,İdrâk etmez, o takılır her yana;Gaflet derler, uyuşturur, bırakır,Aklı eren, dâim ister: uyana. Zapteden: Müncibe Görgün. Not: Bu doğuş yarım kalmıştır.

Ayıplar örtücü, Settârül’uyûb!Günah affedici, Gaffârüzzünûb!Bildim, istemezsin, yarattığın kul,Merhametsizlere, olmasın mahcup. Çok şükür, kalmadı, bizde Celâlin,Yırtıldı perdeler, çıktı Cemâlin;Kur’anda buyurdun: ikisi de hak;Kabûl-eyleyince, oldu visâlin. Almaz yer ile gök, Senin zâtını,(Yuhibbülcemîl)dir, o sıfatını;Mü’minin kalbini, eyledin mekân,Dört Kitap söylüyor, o âyâtını. Sana kavuşunca, eyledik îmân,(Eşhedü) deyince, kalmadı güman;İki varlık olmaz; Sen kaldın […]

Nasıl çağıralım âhı?Âşık eyliyen Allahı?Bizlere mekân-eyledi,Yanarak bakar göz-şâhı. Seyreyleriz biz, onunla,O nurla görünür Mevlâ;İhtiyâcımız kalmadıTarîkat denilen yola. Kendinden kendine ayna;Durmaz, bakar kana kana;Güneş ışığı, erer miElektrik gibi sona? Bu, Tanrının Kandilidir,İşitenlerin dilidir;Ne anlasın ehli gaflet…Âriflerin emelidir. Onlarda Hakkın aşkı var,Görerek etmişler ikrâr;(Emre)! seyret, âşık hâli,Dâim kaynar, tutmaz karar. Zapteden: M. […]

Ey Tanrım! senin aşkın,Uzakken, etti yakın;Kime gönül verirsem,Diyorsun: Candan sakın! Ben va’dimde dururum,Dönsem, olurum mahrum;Sâdık-olmaz isem ben,Ağaç gibi kururum. Olsa cennetin gülü,Ona ben vermem gönlü;Cemâlinden başkası,Bakıyorum ki: ölü. Birinden olmaz imdat,Veremez bize hayat;Sokuyor yılan gibi,Mânen ettirir feryat. Sığınırız kapına,Güveniriz biz Sana;(Emre) sâdık-olunca,Seviyor kana kana. Zapteden: M. Görgün, N. Özsevenler.Mersin, Saat:11.25 […]

Sen sadık olacaksın,Ebedî kalacaksın;Benlik bâkî kalırsa,Sararıp solacaksın. Anla: O sana düşman,Târîf-edilen Şeytan;Aldanan, lezzetine,Mutlakaa olur pişman. Şifâ bulmadık illet,Yüzler karası zillet;Eli, ayağı yok, küt,Mahkûmdur nice millet: Hiç yoktur merhameti,Yıkmıştır çok devleti;Görür, gözü açıklar,Meydandaki ibreti. Tutulmuştur birçok kul,Olmuşken hakka makbûl;(Emre)! tut aşk elini.Bil, pençesinden kurtul. Emir-eylemiş Allah,Duymaması çok günah;Kim görüp işitirse, O […]

Bizi diri kılan gıdâmız, aşktır,Kendine çağıran Hudâmız, aşktır;Dönsek yönümüzü Zât-ı Rahmâna,Dilimizden diyen sadâmız, aşktır. Ledünnî denilen her ilim aşktır,Sırlar târif-eden bu dilim, aşktır;(Allemel’esmâ)dır hem (mâlemyâ’lem),Çeşitli lisândan, hep kelim, aşktır. (Canlı Tûbâ)ların meyvası aşktır,Zümrüdüankaa’ın yuvası, aşktır;Fertlerin ayrıdır, tek dünyâ iken,Âşıkların birdir, sivâsı, aşktır. Kalblerden okunan Kitabı aşktır,Tefekkür denilen hesâbı, aşktır;Bir yüzü […]

Bize ne eyledin, Dilber!Her yandan kesildi haber;Neler bilirdik evveli…Unuttuk, kalmadı ezber. Okuyoruz biz, gözünden, Görünmüyor bize beden;Aklımız, fikrimiz vardı,Nûr Cemâlini görmeden. Bize aşkı veren, Sensin,Kalbimizden gören, Sensin;Erilmiyen yol idi bu,Kanatlanıp eren, Sensin. Yüzlerce yıl, zamân-oldu,Cümle âlem, bir can-oldu;Âdemden bu ana kadar,Vakıtlar bitti, ân-oldu. Bütün gören, Sen imişsin;Ruh musun Sen, beden […]

Bu Mevlânın işine bak…Neler yaratıyor Hallâk…Bütün hamları pişirirBu aşkın yaktığı ocak. Onuniçin bekleriz biz,Kimse olmasın ümitsiz;Bütün yollar harâb-olur,Gaaibolmaz burada iz. Tanrı kapısı kapanmaz,Açıktır, edene niyâz;Bir ucu kullarındadır,Öbür ucu: (Mânâ Hicaz). İyi bak, yüzünü açar,Her görene nurlar saçar,Ateşten korkmıyan nefis,Muhabbetten uzak kaçar. Mevlâ demiştir: (Faktulû!),Zâlim …………………………….Aşk kaldırır o kâbûsu,Sonra eder güneş, […]

Düşmandır nefis illeti,Tuzaktan kurar zilleti;Çok şükür ki siper etmişHalkeyleyen, fazîleti. Bilen, başa tâc-eyledi,Her dakîka hacceyledi;Rabbini anlayıp, bulan,Yetişti, mîrâc-eyledi. Onlarda (Vahdet)in gölü,İdrâk eden, atar gönlü;Sağdan, soldan söz işitmez,Aşk nûrundan, olan, ölü. Ordadır râhat-ı küllî,Ordadır Hızır’ın eli;Bu (Emre) târîf-edince,Bilemiyen, diyor: deli! Zapteden: M. Görgün.Namrun, Saat:21.30 1.8.1963

Yeri, göğü Yaratan!Cümlesine verdin can;Tâbi’ kılan hep sensin,Onlara hâkim: İnsan. Hazmolunsa (beşerlik),Olur her işe mâlik;Yerler ile her semâ,Âdeme olmuştur milk. Mahlûkların Sultânı,Teslîm-almış (Vatanı);Kalbine siper-etmiş (Felekleri Tutan)ı. Uyan gafletten, uyan!İslâm mı nefse uyan?Bilinmedik cümle sır,Gör, sana olsun ayân. İdrâkin, olsun tebdîl,Hâdim sana Cebrâil;Anla ki: öğretilmişYetmişiki söyler dil. Denmiştir: (Men arefe…),Dinle, gelirsin […]

Meydana çıktın, Nihân!Nûr-oldu iki cihan;Görünür, ayrı değil,Hareket eden: Bir Can. Bize bağlı her ucu,Nice feleğin burcu;Gören göz seyrân-eder,Eğer görmezse suçu. Seyreder gönülleri,İçindeki gülleri;Âşıka nasîb-etmişBütün tenezzülleri. Giriliyor oradan,İçinde dolu ihsan;Seyret, Dünyâ Güzeli:(Aşka bürünmüş insan). Doğar Mânevî Güneş,Bulunur mu ona eş;(Emre)! hazm-et benliği,Var da ona sen, birleş. Yapış da- olur kısmet-O da […]

Şen etmeğe verdin dil,Senindir, benim değil;Ezelden, rızkımıza,Bize Sen oldun kefîl. Sana denildi Rezzak,İnanmıyanlar, ahmak;Gıdâyı yetiştiren:Toprak ve yeşil yaprak. Anlıyan, çekmez azap,İşiten, duyar hitap;Seni seven, istiyor:Yüzünden kalksın nikab. Seyretsin kana kana,Gıdâ verirsin cana;(Ve nefahtü) dedin sen,Lâyık olan insana. Dirilir kim ki duysa,Bekler (Maakam-ı Îsâ);Sonra (Makaam-ı Mahmûd),Mânâ (Mescid-i Aksâ). Dile gelmenin sonu:(Emre) […]

Durmaz döner devrânımız,Kalb-iledir seyrânımız;Gam ile gussa göremezÂşık-olup hayrânımız. Dâimâ, o olur ferah’Nefs-elinden bulur felâh;Uçmaktan kapı açılır,Onu dâvet eder İlâh. Seyir eder Hudâsını;Gözden verir gıdâsını;Sözsüz ve kulaksız duyar,Tanrı, dinler sadasını. Oturtturur sarayına,Kaftanı biçer boyuna;(Emre), – oldu Şakkulkamer- Bakmaz semânın ayına. Çünkü onlar eder üfûl,Böyle kurulmuştur usûl;Adetsiz güneş saklıyorDosta teslîm-olan gönül. Zapteden: […]

Yaratır Hallâk, kulu;Böyle, onun usûlü;Bu ömür dedikleri, Geçici hayat yolu. Benzemez birbirine, Kimi, benzer derine;Çoğu, geçer (Celâl)den,Bâzı, ferah, serine. Yârabbî!’ verme gadap,Olmasın sana hicap;Bu yüzü sana dönmek,Anladık: büyük sevap. Rica ederiz onu,(İrfan Cenneti), sonu;Sana teslîm-olmamak:(Yedi Tamu) odunu. Sensin (Settârül’uyûb),Eyleme bizi mahchup;(Emre) eğdi boynunu,Lûtfeylediyse Mahbûb. Günahları affeyle,Senin rahmetin böyle;Teslîm-al dilimizi,Dâimâ kalbden […]

Yoklukta olmaz dâvâ;(Hâl), olur mu bedâvâ?Sende fânî olunca,Nerede kalır sivâ? Cehennem olur, (varlık),İki dünyâ, karanlık;Yüzüne perde olan,(Benlik) denilen darlık. Böyle emretmiş Allah,Her arzû, olmuş günah;(Nefis): yaratır azap,(Aşk) gelse, eder ferah. Eğridir ona boyun,Hâl-ehli, olur mahzun;Biz kime ne diyelim…Halk-eyleyen’den, oyun. Tamam görmektir (kemâl);İdrâk-ehli, olur lâl;Her şey yerli yerince;Tam gören, eder visâl. […]

Gönülde kalmadı, çok şükür, nâdân.İçine oturdu Mânevî Sultan;İki dünyâ fânî; bakaası vardır,Çok şükür, gösterdi, bizleri tutan. Şefkat ağacından verdi meyvayı.İhâta eyledi iki dünyâyı;Fücûrâtı yaktı, eyledi bir kül,İçine doldurdu bitmez (hayâ)yı. Gözlerimiz, oldu (Zümrüd)e yuva,Görenler, görüyor, hep doya doya;İsmi vardır amma, görünmez cismi.(Sıbğatullah) derler, kendinden boya. Buraya erişen, bulur felâhı,Ateşlerde yanar […]

Seherlerde esen yellerde misin?Yağan yağmurlarda, sellerde misin?Senin yabancın yok, ellerde misin?Haber ver bize Cânân! ellerinden. Güneşi doğduran şafakta mısın?(Tûbâ) yetiştiren yaprakta mısın?Yoksa semâda mı toprakta mısın?Haber ver bize Cânân! ellerinden. Seni seyredenin gözünde misin?Dâim methedenin sözünde misin?Âşık-olanların özünde misin?Haber ver bize Cânân! ellerinden. Cânân! uyumayıp bakanda mısın?Ateşte gönlünü yakanda mısın?Açan […]

Yüreğimden kan çağlar,Dolar bahçeler, bağlar;Benim bu hicrânımaDüşman güler, yâr ağlar. Yârab! senden imdâdım,Senin için feryâdım;Yazıldı, söyleniyor,Bütün âleme, adım. Bilir, başına gelen,Senin yolunda ölen;Nasıl idrâk eylesinNefsin yüzüne gülen… Yetişilir gam ile;Hâtiften ilhâm ile;Anca vâkıf olunur Aşk-ile, nizâm-ile. Tutuştu merdâneler,Gösterir pervâneler;Görüp meyhor olmuşlar;Neylesin humhâneler… Olmak lâzımdır âdem,Lâyıktır ona sitem;Vakıtla zaman nedir?Dem bu […]

Bu bebek, (Doğuş) yazar,Sevilmiş, değmez nazar;Yârab! seni bilmiyen,Âlimse, birgün azar. Aşk kurtarır gafletten,Benlik denen illetten;Hakkın yolu açılırÂhlar ile hasretten. Bilenleredir, tadın,Ananlaradır, adın;Gönül! gel, tutul aşka;Dünyâdan ne anladın? İbrettir gelip geçen,Kuş gibi konup göçen;Bu bir huya haşrolurEcel suyunu içen. Kulak var sen, bu dile,Bir dahî geçmez ele;Tanrıda fânî olun,Can vermez Azrâil’e. […]

Aklıma gelince, olurum meczup,Lûtfundan alırım, gizlice mektup;Dışından görülür, zelilden zelîl,Zamânı gelince, cihâna, kutup. Darda kalanlara, ederim imdat,O vakıt bendendir, veririm hayat;Dem gelir, olurum toprakla toprak,Ayaklar-altında ederim feryat. Mânevî kuvvetin usûlü budur,Hakkın gizlendiği gönülü, budur;Öyle bir deryâyım, görünür damla,Zerrelerle birdir, hep, küllü budur. Beşere verilen idrâk yeter mi?Ateş yanmayınca, duman tüter […]

Yârâbbî! senden imdat,Sen ver ebedî hayat;Nefis, olmasın delîl,Götürdüğü yer: afat. Gelmesin bu hâl, başa,Emek, gitmesin boşa;Biz sana güveniriz,Söyledin: (..limen yeşâ’) Hilâf yoktur sözünde;Görgü vardır gözünde;Yakınsın bizden bize:Âşıkların özünde. Münezzehsin azaptan,Güvendik, sensin Rahman;Sen çıkma gönlümüzden,Boş kalsa, girer Şeytan. Durmadan, eder iğvâ,Başa çöker mâsivâ;Muhabbet durur iken,Ederiz senle kavga. Aşkını eyle ihsân,Bizleri eyle […]

Hak yaratmış bunu nâdir;Çünkü herşeylere kaadir;Cümle emir senden iken,Bu çekilen azap nedir? Bu muvakkat can için mi?Lûtuf ve ihsân için mi?Ömür, geçer yeller gibi,Birşey değmez ân için mi? Sen sığarsın her kalblere,Geziyorsun göre göre;(Men lem-yezuk, lem-ya’rif) dir.Bize tattır sen, bir zerre. Yalvarırız, eyle ferah,Hışm-etme, olalım iflâh;Rahmet, senden erişmezse,Nefisten bulunmaz felâh. […]

Bu ne hikmet Yaradan?Aynadır sana (insan).Sırrını bildirmeğe, Kâfî değildir lisan. Saklar âdem dimâğı:Canlı Tûbâ yaprağı;Ahmed’i yetiştirenMekke, Hicaz’ın dağı. Muhammed’in (Hırâ)sı,Şimdi, oldu burası;Seni siper ediyorÂşıkın kalb yarası. Fakat çok sabır gerek,Edenler, olur melek;Eğer dayanırsa kul,Kabûl-olmaz mı dilek?.. Bilmiyen, sanır hava…Görmez ehli mâsivâ;Sana vâsıl-eden hâl:Sabır ile hem takvâ. Böyle der her peygamber,Senden […]

Yârâbbî! bu hâl n’ola?..Muhtâc-eyleme kula;Beşer hiç hazm-edemez,Halâs-eyle sen, Mevlâ! Kapından eyleme red,İki âleme ibret;Suçları bağışlıyan,Anca, Hazreti Ahmed. Ondan eyleme mahrum,Zâlim-etme, et mazlum;Bende varlık kalmadı,Boynu eğik bir kulum. Böyle söylüyor (Emre),İtâat eder Emre;Yokluklara karıştı,Yüzünü göre göre. Târîf-etsek: âfitâb;Anlıyanlara hitap;Varlıktan zerre kalsa,Olur arada hicap. Zapteden: M. Görgün, K. Gökçe. Saat:23.10 2.1.1964

Okunur her kitaptan,Kurtuluruz azaptan;Yârabbî! sen emîn-etÇıkılmadık girdaptan. Elinde değil midir?Dilinde değil midir?Bütün huylar, ahlâklar,Selinde değil midir? Bunları sen yarattın,Kulun gönlüne attın;Hızır’la, İlyas ileDarlara hep imdattın. Seyr-eden gözleri aç;Her insana ihtiyaç;Muhammed, (görmek) ileSana eyledi mîrac. Canında; semâ değil,Âleme nümâ değil;(Emre)ye bir göz verdin,Sır görür, âmâ değil. Şifâyı ister senden,Kalbleri saklar beden;İçi […]

Aşk-olmazsa neyleyim ben…İstersen söyletirsin sen;Cümle kuvvet hep senindir,Taş gibidir, neyler beden. Mahkûmdur verdiğin huya,(Hâl) vermezsen, olur kaya;Zehirdir bütün ahlâklar,Penzehirdir (aşk)la (hayâ). Yârab! dâim isteriz biz,Tükenip biter mi deniz?Yolu görünmez göz ile,Kalbden görülüyor o iz. Bildik, senden imdâdımız,Dimağımızda tadımız;Rahmetler ile anılsın,Öldükten sonra adımız. Aklımız varsın (Mahşer)e,Dolaşmasın burda şerre;Senden sana haşr-et bizi,Benzetme […]

(Men lem-yezuk, lem ya’rif)Nasıl edelim târif…Acep senden ayrı mıLâtîf ile ile hep kesîf? Merhamet sâhibisin,Her sırrın kâtibisin;Işığısın kalblerin,Fakat insan gibisin. Görünürsün sen cellât,Çıkarırsın hep afat;Eline yapışana,Bildik, edersin imdat. İster, edersin bir lâl,Suçlar vererek, hammal;(Celâl) istemez (Emre),Âşıka, göster (Cemâl). Tatlı gelir fücûrât;Ordan gelmesin afat;Al bu muvakkat canı,Sen ver ebedî hayat. Sen […]

Kabûl-oldu bu dilek.Ne güzel oynar bebek…Yârab! semâ’ ederkenBerâber döner felek. Sanki olmuş mevlevî,Dolu, gönüller evi;Kitaplar târîf-etmez,İster olsun Mesnevî. Zapteden: M. Görgün, K. Gökçe. Saat:22.10 12.1.1964

“Bu aşk, bir bahr-i ummandırBuna hadd ü kenâr-olmaz.” Seyyid Seyfullah Gaayet tatlı bir ateştir,Düşenlerde yanar olmaz;Gönül evi, cihan gibi: Hak dergâhında dar olmaz. Görenler geçmiş başından,Gıdâ aldılar aşından;Sırr-ı Mevlâyı bilince,Kavim ile kardaşından. Akıl ile imkân-olmaz,Aşk-elinde erkân-olmaz,(Emre) girdi, eder târîf,Bu kalb gibi mekân-olmaz. Zapteden: Müncibe Görgün. Saat:16.45 19.1.1964

Anca yazarlar misâl,Anlıyan, eder visâl;Tatmıyan nasıl bilsin…Her haller, bulur zevâl. Târîf-edilmez lezzet,Söyler yüzbin Muhammed;Gözgöze karşı gelen,Mutlak almıştır himmet. Görse, ekilir tohum,Kalbden olunur mâlûm;Çıkar gözler önüne,Aşktan olur mu mahrum… Olur mu birdenbire?İnanır, göre göre;Onun için (İsmâil),Kurbân-olmuştur (Pîr)e. Eğer yağmazsa bu gam,Yerinden gelmez ilhâm;(Emre)! eyle tahammül,Bozulmasın bu nizam. Zapteden: Müncibe Görgün. Saat:20.15 […]

Ne huy saklar insan…Hem Şeytan, hem de Rahman…Yârab! bu nasıl ateş,Beni yakar durmadan… Ateşi çıkmaz dışa,Tahammül, gitmez boşa;Şükür, zulüm değildir;Bizi atmazsın, hâşâ! Sığınırız zâtına,Diziliriz katına;Yârabbî! sen kucakla,Verme benlik atına. Binenler, olur pişman,Odur çok zâlim düşman;Yalvarırız biz sana,Aman Allahım, aman! Bildik, her şeye kaadir;Güvendik, oldun (zâhir);Sevgin: (Havz-ı Kevser)dir,Tutulan, olur tâhir. Sensin […]

Ateştir, yakar (Celâl),Ondan saklanır (Cemâl);Fi’linden sorulur mu: (Lâ yüs’el ammâ yef’al). Arslandan korkmaz böcek,Olamaz, ona, (görmek);His, insana verilmiş;Ona tâbidir felek. Bilmiyen, çeker azap,Ârife, olmaz girdap;İlim kitaplarından,Bütün, insana hitap. Nurdan mahrumdur hayvan,İnatta duran: Şeytan;Aman âşık ol (Emre)!Zevkini verir Rahman. Zapteden: M. Görgün. Saat:8.45 23.1.1964

Ey kudretler sâhibi Hak!Sığındık, yüzümüze bak;Mâdemki kalb, senin evin,Gönlümüzü sen et alçak. Tutturma sen bir dalına,Harâb-olacak malına;Gözümüze eyle hedef,Seyredelim cemâline. Ordan bulalım selâmet,Anladık ki, senden himmet;Tefekkür eyliyen kullar,Her şeylere eder minnet. Boyunları eğri durur,Olmaz onlarda hiç gurur;Bütün ışık topraktandır,Seyreden yüzlere vurur. Tenezzülde olmaz azap,Allah, bize eder hitap;(Emre) okumak istedi,(Âdem yüzü) […]

Gark-olunca biz Hakka,Olduk Zümrüdüankaa;Değiliz baca kuşu, (X)Konamayız alçağa. Göz şâhıdır yuvamız,Yok-oldu mâsivâmız;Yaradan vekîl-oldu,Kalmadı bir dâvâmız. Söylüyor dilimizden,Yazıyor elimizden;Sönmüştür yedi tamu,Akan göz selimizden. Güler yüzümüz, dâim,Okutur durmaz, ilim;Çok şükür, nefs-elinden,Aşk, geldi, etti sâlim. Zapteden: Müncibe Görgün. Saat:21.50 (X) Bu doğuşları söyliyen Kudret, bir zamanlar da Mevlânâ’nın ağzından şu beyti söylemişti: İmrûz […]

Geçiyor acı, tatlı,Bahâsız, hem kıymatlı;Bu ömür……………………………… Ey Yârabbî, dahîlek!Nasîb-eyledin görmek;Bu insanda cem’olmuş,-Semâda değil- melek. Dedin: (Ahsen-i Takvîm);Bu, böylece bir ilim;İdrâk-eylemek için,Olmak lâzımdır teslîm. Neden olur Mürebbî?Kim öğretir edebi?Hangi mahlûk okuyorMânâları, mektebi? Kim vâsıl olur sana?Kim mâliktir lisâna?Her şey tabi’ olmuşturGizlendiğin insana. Kimlere, bütün hitap?Kime okunur Kitap?Lûtuflar âdemedir,Nefse uyana: azap. Nedir […]

Gülü gösteren: diken;Kendini bil gül iken;Nereye bakar isem,Sensin bana görüken. Göremem senden başka,Yok-oldum baka baka;Aşk ile karıştırdınİhâta eden Hakka. Yeter ki ona ol mal,Âşık ol, eyle visâl;Her şeye tutma kafa,Hiddet, etmesin hammal. O, çektiriyor azap,Yüzüne tutar nikap;At benlikten perdeyi,Okunsun (Canlı Kitap) Gün geçsin ferah ile,Yaşama günah ile;Gafletten uyan, gönül!Sen haşr-ol […]

Kim bu benlikten süzülmüş.Mutlak, ebediyyen gülmüş;-Söylemiş hadîs-i kudsî-O, çünkü ölmeden ölmüş. Olmuş hazîneye mâlik,Hazret-i Ahmede sâlik;Nefisten kalırsa zerre,Âlim olsa, durdurur dik. Yazıyor Mânevî Kitap,İşitenleredir hitap;Ne edelim nefs-elinden…Ben! deyip, çektirir azap. Yaradanım! eyle halâs,Gönlümüzde bırakma pas;(Yehdiyallah limen yeşâ’):Diler, edersin iltimas. Muhtârsın sen hâlimize,Aman meded-eyle bize;Çıkar varlığın şehrinden,Döndür hayattan denize. (Emre)nin budur […]

Kulundan eylersin Yârab, tecellî,Seni seyr-edenin, tutulur dili;Nefis arzûsundan eyler ferâgat,Kendini yakacak, kalmaz, emeli. Gözleri açılır, düşmez tuzağa,Yemde balık gibi, atılan ağa: (1)(Şecer-ül-Huld) derler, vardır bir ağaç,İsmini yazdırır orda, yaprağa. Odur doksandokuz (Esmâ-i Hüsnâ),Her yerde edilir, dâimâ senâ;Kemâlâtta olmaz bir zerre noksan,İhsân-edilmiştir o da, insana. Sığınırız Yârab, eyleme kuru,İçilir mi bir […]