Devr-eden iki cihan,
Seyreyledik ki: bir ân;
Dost meydana çıkınca,
Gözlerden olduk nihân.
Sâdece kaldı Kendi,
Yıkıldı varlık bendi;
Yolunda yandık ise,
Lûtfeyledi, beğendi.
Varlıklar kaldı geri,
Öne aldık Dilberi;
Bizi siper etmiyor,
Bu et, kemikle deri.
Ateş, fırladı dışa,
Sıçradı nice başa;
Kalbimizin kanları,
Damlarsa, yanar, taşa,
Zaptedilmez alevi,
Kovar içerden (Dev)i;
Olalı o Dost ile,
Unuttuk canı, evi.
İki dünyâ, oldu dar,
Siper-etmez dört duvar;
Gözünden gaaibetse,
(Emre), yanarak arar.
Zapteden: M. Görgün, Ö. Altınören.
Namrun, Saat:22.45
15.7.1960