Dâim açıyor ehline,

Senin gözleriyin ağı,
Fânî oldum, eserim yok,

Dâim açıyor ehline,
Teslîm-ediyor diline;
Gözündedir tamu, cennet;
Nârdan, nûrdan kendine ne…

Uyan da, sen seni kurtar,
Neyi sevsen, gelir, tutar:
Giyeceksen, aşkı al, giy,
Arzû, sevdâ sıkar: çok dar.

Huyların, ayrılmış adı,
Ekşinin, olur mu tadı…
Evvelâ hoş gelir ise,
Sonra ettirir feryâdı.

Ayık da, var, Dosta sığın,
Muhîttir, hem sana yakın;
Sarhoş iken sen hiç korkma,
Ayıkınca, (Emre)! sakın.

Ölülük: gaflet uykusu,
Lâzım ona, can kokusu;
Kör-olanın gözü görmez,
O yakalar, kurmaz pusu.

Zapteden: Müncibe Görgün.
Namrun, Saat:14.20


7.7.1962