Bu lezzetten kim duyar,

Bu mudur bana nasip…
Sizler açın meydanı,

Bu lezzetten kim duyar,
İşte odur bahtiyar;
Seni bilenler için
Bir yerde kalmaz ağyar.

Fani olur görünce,
Bir olur gündüz, gece;
Binbir sıfatlarını
Verir yerli yerince.

Ayrılır mı pîrinden,
Hakikat Dilberinden…
“Hâlik”ı ayrı görmez
Sıfatların birinden.

Kendisi olunca has,
Onun gönlü tutmaz pas;
Dostundan başkasına
Ölse de etmez temas.

Kulak verir sesine,
Yüzünün perdesine;
Sakınır, gönül vermez
Onların birisine.

Daima geri durur,
Vicdanına el vurur;
Sevdiğinden ayrılsa
Sen (Emre), sakın, kurur.


5.9.1945