Bu lezzetten kim duyar,
İşte odur bahtiyar;
Seni bilenler için
Bir yerde kalmaz ağyar.
Fani olur görünce,
Bir olur gündüz, gece;
Binbir sıfatlarını
Verir yerli yerince.
Ayrılır mı pîrinden,
Hakikat Dilberinden…
“Hâlik”ı ayrı görmez
Sıfatların birinden.
Kendisi olunca has,
Onun gönlü tutmaz pas;
Dostundan başkasına
Ölse de etmez temas.
Kulak verir sesine,
Yüzünün perdesine;
Sakınır, gönül vermez
Onların birisine.
Daima geri durur,
Vicdanına el vurur;
Sevdiğinden ayrılsa
Sen (Emre), sakın, kurur.
5.9.1945