Böylece olur ayan,

Bilmem ki ne söyleyim…
Herşeyin azı tatlı,
0

Böylece olur ayan,
Âlem olursa düşman… (1)
Düşman, “Dost”u gösterir,
O hâl, eder imtihan.

Onlar Hakkın perdesi…
Oradan dinle sesi;
Kılıcına sahip ol,
Çürütme sen hevesi.

Dayansan aşkın artar,
Hak seni ordan tartar;
Sen oraya kulak ver,
Dayanırsan ibret var.

Ordan gösterir “celal”,
Burdan gösterir “cemâl”;
Her kuvvetler senindir,
İyi bak, etme ihmal.

Ordan da bakar sana,
Seyreder kana kana;
Senin ferd gözlediğin (2)
Muhit olmuş cihana.

Fakat sen olma gafil,
Senden de ayrı değil;
Her taraftan arama,
Pınarın (göz) ünü bil.

Suyunu iç “göz”ünden,
Âbıhayattır gelen;
Her taraftan söz söyler,
Yine onlardan bilen.

Ayrı mıdır Yaradan…
Fakat söyler buradan…
Bütün Haktır söyliyen,
(Emre), çıktı aradan.

(1) Herkes sana düşman olacakki Hak görürsün. Bütün dünya düşmanın olmadıkça Hakkı göremezsin.
(2) Senin “ferd”, yani camide varı arasında zannettiğin Allah bütün cihanı muhittir. 27.12.1944