Bilmem ne oldu canım…

Yârabbî! bu nasıl naz,
Kurdun bana nice tuzak…

Bilmem ne oldu canım…
Ateşe kesti kanım;
Cennet-i Âlâ mıdır:
Gül açıldı her yanım…

Gözlerin bana bakar,
Canlıdır, ölmez, kokar;
Bir ateştir, gönlümde,
Kül-oldum, yine yakar.

N’oldu bu başımıza,
Bütün yoldaşımıza,
Zamm-etse cümle âlem,
Gidiyor hoşumuza.

Bizim değildir bu can,
Geriye aldı Rahman;
Bir dakîka ayrılmaz,
Bilmiyen, sanır: insan.

Huyumuz, oldu melek,
Alamaz-oldu Felek;
(Emre)! – böyle bir kaanûn-
Kolay mı seni görmek…

Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:9.00


20.9.1960