Bilmem ne oldu canım…
Ateşe kesti kanım;
Cennet-i Âlâ mıdır:
Gül açıldı her yanım…
Gözlerin bana bakar,
Canlıdır, ölmez, kokar;
Bir ateştir, gönlümde,
Kül-oldum, yine yakar.
N’oldu bu başımıza,
Bütün yoldaşımıza,
Zamm-etse cümle âlem,
Gidiyor hoşumuza.
Bizim değildir bu can,
Geriye aldı Rahman;
Bir dakîka ayrılmaz,
Bilmiyen, sanır: insan.
Huyumuz, oldu melek,
Alamaz-oldu Felek;
(Emre)! – böyle bir kaanûn-
Kolay mı seni görmek…
Zapteden: Müncibe Görgün.
Saat:9.00
20.9.1960