Ateş yandı, oldu kor,

Yine kürsü kuruldu,
Birçokları pervane gibi döner,

Ateş yandı, oldu kor,
Cezve ne güzel durur…
Gizli yedi âyeti
“Âdem”i gören okur.

Yine düştüm bir hale,
Bakayım dedim fala;
Göründü su içinde
Kaderim kara hâlâ.

Böyle kurulmuş karar,
Görünüyor çarnâçâr;
Gönlüm ateşe düşse
Gözlerim seni arar.

Bakar ateş içinden,
Perde tutunmuş benden;
Ateşe düşen kimse
Haber bilir mi dinden… (1)

Hâliyle olur meşgul,
Gözüne görünmez yol;
(Emre) sen âşık isen
Canını terk et, kurtul.


(1) Dinden haberi olur mu? Aklına din gelir mi? 4.8.1945