Ateş yandı, oldu kor,
Cezve ne güzel durur…
Gizli yedi âyeti
“Âdem”i gören okur.
Yine düştüm bir hale,
Bakayım dedim fala;
Göründü su içinde
Kaderim kara hâlâ.
Böyle kurulmuş karar,
Görünüyor çarnâçâr;
Gönlüm ateşe düşse
Gözlerim seni arar.
Bakar ateş içinden,
Perde tutunmuş benden;
Ateşe düşen kimse
Haber bilir mi dinden… (1)
Hâliyle olur meşgul,
Gözüne görünmez yol;
(Emre) sen âşık isen
Canını terk et, kurtul.
(1) Dinden haberi olur mu? Aklına din gelir mi? 4.8.1945