Al eline Mushafı,

Hiç ağzından gitmez tad,
Bu, bir (esrâr-ı sâhir) dir,
0

Al eline Mushafı,
Söyledim gelen lâfı,
Dört kitap tarif eder
O öğülen “insaf”ı. (1)

Oku, sen eyle tefsir,
Nefsini eyle esir;
Dört kitaba uyana
Bu sözler eder tesir.

Mümin olanlar uyar,
Bu zevkten lezzet duyar;
Doğruluğa uyana
O Kahhar nasıl kıyar…

Sen uy, ederler ikram,
Gayri söz bize haram;
Şeriata uyanlar,
Hergün ederler bayram.

Kim ki günahtan kaçar,
Sübhan, yüzünü açar;
Kapıdan gir, seyreyle,
Seni orda bekler var.

Dilber seni karşılar,
Bulayım deyi (2) arar;
Nâehline ateştir,
Anca (3) âşıka yarar.

Deyim (4) bu sözden öte,
Bu sözler nasıl bite…
Orda bir gül ekilmiş,
Kokusu candan tüte.

Yok olur koku alan,
O yüzler olur ayan;
(Emre) bugün seyir etti,
Onunçün durur divan.

(1) İnsaf = vicdan, doğruluk.
(2) Deyi = diye.
(3) Ancak.
(4) …….. 15.5.1945