Aklıma düşünce, yandı yüreğim,

Neyleyim, o Yâri, gözleri görmez,
Garketti göz ışığın; acebâ tûfan mıdır?

Aklıma düşünce, yandı yüreğim,
Meğer ateş imiş, benim meleğim…
Emelim bu idi, ezeldenberi,
Şükür, kabûl oldu benim dileğim.

Anladım, yok olur her gelen insan,
Kimi azap alır, bâzısı ihsan;
Bize aşkı düştü, ferah eyledi,
Gönlümüz doludur, onunla, her ân.

Dolanıp da gelir, içinde yaşar,
Sevdâsını verir, kaynatır, taşar;
Ölmedik bir hayat ihsân eyledi,
Her göze bakarsak, içine koşar.

Aşk-ı İlâhînin, olduk merkezi,
Çeşitli âşıklar, buluyor bizi:
Göz ile görünmez (Âh Sultânı)nın,
Biz Yâri sevince, göründü izi.

Bize hizmet eder, adetsiz (Kutup),
Görünmez âlemden, gönderir mektup;
Gönlümüzde saklı ihsan Dilberi;
Sözünü işiten, oluyor mahbup.

İnsan cemâlinden nikaabı vardır,
Yetmişbin sayılı hicâbı vardır;
Küfürden, isyandan örtünür perde,
Nice bin gaddardan ahbâbı vardır.

Celâl perdesiyle, örter izini,
Bâzı, câmilerde büker dizini;
Seherde âh eder, gelir, (Emre)den,
Dilberi görmeğe, alır izini.

Zapteden: Rûşen Mirici.
Saat:16.20


11.10.1956