Aklıma düşünce, yandı yüreğim,
Meğer ateş imiş, benim meleğim…
Emelim bu idi, ezeldenberi,
Şükür, kabûl oldu benim dileğim.
Anladım, yok olur her gelen insan,
Kimi azap alır, bâzısı ihsan;
Bize aşkı düştü, ferah eyledi,
Gönlümüz doludur, onunla, her ân.
Dolanıp da gelir, içinde yaşar,
Sevdâsını verir, kaynatır, taşar;
Ölmedik bir hayat ihsân eyledi,
Her göze bakarsak, içine koşar.
Aşk-ı İlâhînin, olduk merkezi,
Çeşitli âşıklar, buluyor bizi:
Göz ile görünmez (Âh Sultânı)nın,
Biz Yâri sevince, göründü izi.
Bize hizmet eder, adetsiz (Kutup),
Görünmez âlemden, gönderir mektup;
Gönlümüzde saklı ihsan Dilberi;
Sözünü işiten, oluyor mahbup.
İnsan cemâlinden nikaabı vardır,
Yetmişbin sayılı hicâbı vardır;
Küfürden, isyandan örtünür perde,
Nice bin gaddardan ahbâbı vardır.
Celâl perdesiyle, örter izini,
Bâzı, câmilerde büker dizini;
Seherde âh eder, gelir, (Emre)den,
Dilberi görmeğe, alır izini.
Zapteden: Rûşen Mirici.
Saat:16.20
11.10.1956